Δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση η όξυνση της καταστολής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι η συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα. Και όι δύο ενδύονται τον μανδύα της ασφάλειας και του “νοικοκυρέματος”. Είναι η συνέχεια του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις εκκενώσεις καταλήψεων στέγης και την έντονη καταστολή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την περίοδο 2012-2019. Δεν θα ξεχάσουμε τη στοχοποίηση ολόκληρων γειτονιών, στεκιών, πλατειών, πάρκων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ελεύθερων και δημόσιων χώρων, τον εγκλωβισμό συνανθρώπων μας κατ’ οίκον, τα καταδρομικά πογκρόμ έναντι προσφύγων και μεταναστών, τις αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις αντιφροντούντων και κοινωνικά αποκλεισμένων συνανθρώπων μας, με πρόφαση την “κοινωνική ειρήνη”...
Τις μέρες που διανύουμε το σχέδιο “Νόμος και Τάξη” του Υπουργείου “Προστασίας του Πολίτη” είναι σε πλήρη εφαρμογή. Το πλάνο της νεοφιλελεύθερης, δηλαδή νεοφασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου 2019 με την εκκένωση 4 καταλήψεων στα Εξάρχεια, ενώ ακολούθησε η μόνιμη εγκατάσταση αστυνομικού στρατού κατοχής. Ο στόχος είναι να μη βγαίνει κόσμος στους δρόμους. Να μην αντιδρά, να μη διαμαρτύρεται, να μην ενημερώνεται, να μην οργανώνεται, να μην αντιστέκεται, να μην σχεδιάζει. Η δημοσιοποίηση του σχεδίου καταστολής στα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν εμπνέει ασφάλεια. Διασπείρει τον φόβο και τον τρόμο. Καμία ασφάλεια δεν εμπνέει, καμία ειρήνη δεν διασφαλίζει. Αυτό που -νομίζει ότι- διασφαλίζει η ΝΔ, είναι το επικοινωνιακό κέρδος έναντι των ψηφοφόρων της. Το σύνολο των ΜΜΕ στηρίζει αυτό το επικοινωνιακό φιάσκο.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο άλλοτε υπουργός δημόσιας τάξης επί ΠΑΣΟΚ-γνωστός για τον αναίτιο διασυρμό των 32 οροθετικών γυναικών τον Απρίλη του 2012- ενισχύει τα ΜΑΤ με επιπλέον 200 άτομα-με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Λεφτά υπάρχουν για καταστολή, καταστήματα κράτησης και ανθρωποφύλακες. Ποτέ για υγεία, παιδεία, έρευνα, επανένταξη, μόνιμη και σταθερή εργασία. Η κινητοποίηση των αρχών για παρουσία ανηλίκων σε προβολή ακατάλληλης ταινίας είναι άμεση. Δεν συμβαίνει το ίδιο για αδήλωτη ή απλήρωτη εργασία, για κακοποίηση ανηλίκων, για trafficking και παιδική πορνεία. Η κινητοποίηση τους είναι άμεση για συλλήψεις μικροπωλητών χωρίς χαρτιά και ανύπαρκτη για φοροδιαφυγές εκατομμυρίων ευρώ. Η ευαισθησία τους είναι άμεση όταν πρόκειται για κατάσχεση μικροποσότητας χασίς. Ανύπαρκτη όταν πρόκειται για τόνους κοκαΐνης. Η κινητοποίηση της αστυνομίας είναι άμεση όταν έχει απέναντί της αδύναμους φτωχοδιάβολους, μετανάστες, πρόσφυγες, άστεγους, αντιφρονούντες, ανθρώπους που δεν θεωρούνται “πολίτες”. Όταν όμως έχουν να κάνουν με καρχαρίες, με πολιτικούς, με καναλάρχες, με μεγαλοστελέχη πολυεθνικών και κοστουμάτους νεοναζί επικαλούνται τη “δικαιοσύνη”. Εκεί είναι που διαχωρίζεται η κατασταλτική από τη δικαστική εξουσία. Η πολιτική εξουσία αντιμετωπίζει τους αντιφρονούντες ως εχθρούς, και όχι ως παραβατικούς. Το μίσος διαχέεται από πάνω προς τα κάτω και όχι το αντίστροφο.
“Ο νόμος δεν διαπραγματεύεται, η προστασία των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτη, βγαίνουμε από την κρίση, δεν μας χρειάζεται το μίσος των λίγων", δήλωσε σήμερα, 17 Νοέμβρη 2019, ο Μ. Χρυσοχοίδης. Αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, κινδυνεύει με εκκένωση, η κατάληψη RosaNera στα Χανιά, η κατάληψη Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο, η κατάληψη Πάτμου και Καραβία στα Πατήσια, η κατάληψη Utopia A.D στην Κομοτηνή και ένα σωρό άλλες που είναι μονίμως στοχοποιημένες από τα εκατοντάδες ρεπορτάζ των καθεστωτικών ΜΜΕ και κοινούς φασίστες. Πολλές από αυτές έχουν ήδη εκκενωθεί ή έχουν δεχτεί επίθεση, όπως η κατάληψη “Βανκούβερ Απαρτμάν” δίπλα στην ΑΣΟΕ, η κατάληψη Palmares στην Λάρισα, η κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη, η κατάληψη Μπρούκλυν στα Ιωάννινα, η κατάληψη στέγασης προσφύγων Cladestino, Σπύρου Τρικούπη, 5ο λύκειο Αθηνών, Μπουμπουλίνας 42, Ασημάκη Φωτήλα, Κ-ΒΟΞ* στα Εξάρχεια. Ο αριθμός είναι μεγάλος. Ακόμη μεγαλύτερος είναι όμως ο αριθμός όσων αντιστέκονται.
Οι καταλήψεις και οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι συμβαίνουν στην κοινωνία, δημιουργούνται από την κοινωνία και απευθύνονται στην κοινωνία. Κάθε επίθεση εναντίον τους είναι επίθεση εναντίον μας. Αν λοιπόν, όπως λέει ο Χρυσοχοίδης, στη συνέντευξή του στο Βήμα (17/11/2019), αφαίρεσαν “τη δυνατότητα σε άλλους, που είχαν σαν προπέτασμα τους πρόσφυγες, να συνεδριάζουν, να παρανομούν και να σχεδιάζουν”, ας μας πει λοιπόν, τί γίνεται σήμερα με τα 22 κτίρια που εκκενώθηκαν στην Αθήνα, σε τί συνθήκες ζουν οι πρόσφυγες, που “μεταφέρθηκαν”, αν τα παιδιά τους πηγαίνουν πλέον στο σχολείο, πώς τους υποδέχθηκε η τοπική κοινωνία. Ας αντικρίσει κατάματα, αν μπορεί, την 16χρονη Kereem Domingo από το Κονγκό που βρισκόταν στην Μπουμπουλίνας 42, στις 5 το πρωί, στην εκκένωση της 12ης Νοέμβρη 2019 και ας πάρει την ευθύνη των πράξεών του.
Εκκενώνουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, όχι για να νοιώθουμε ασφαλείς. Εκκενώνουν κτίρια, που στεγάζουν κάτι περισσότερο από ανθρώπους και ιδέες. Εκκενώνουν κτίρια γιατί σε τέτοιους χώρους γίνεται πράξη, εδώ γίνεται πράξη, σε κάθε ελεύθερο/κατειλημμένο χώρο γίνεται πράξη -τώρα- αυτό που ανήκει ήδη στο μέλλον. Εκκενώνουν κτίρια γιατί φοβούνται την ελευθερία που πάλλεται: την Χιλή, το Χονγκ Κόνγκ, το Standing Rock, τους Ζαπατίστας, τα “κίτρινα γιλέκα”, τη Ροζάβα, την Κολομβία, την Βολιβία, την Παλαιστίνη... Εκκενώνουν κτίρια γιατί φοβούνται την αυτοοργάνωση των απελπισμένων, την αλληλεγγύη που γίνεται πράξη χωρίς διαμεσολάβηση, χωρίς φιλανθρωπία, χωρίς χορηγούς και ΜΚΟ, χωρίς κηδεμονίες, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες, παρακάμπτοντας την κρατική μηχανή, αμφισβητώντας την αρρωστημένη κανονικότητα, δημιουργώντας ζώνες αυτονομίας, αυτοάμυνας και αντιπληροφόρησης.
Αν λοιπόν, “νόμος και τάξη” σημαίνει, κλούβες ΜΑΤ έξω και μέσα στα Πανεπιστήμια, αν σημαίνει σχολεία και πανεπιστήμια ανοιχτά μόνο για μαθήματα (όπως είπε ο Γεωργιάδης), αν σημαίνει στρατοί κατοχής σε γειτονιές, πάρκα και πλατείες, αν σημαίνει δακρυγόνα, αναγκαστικό ξύλο (όπως “γλυκά” το είπε ο Βορίδης) και σεξιστικά σχόλια σε ανήλικα (όπως κάνουν οι ΜΑΤατζήδες), αν σημαίνει τραμπουκισμό σε δημοσιογράφους που δεν εγκρίνουν (όπως έγινε με την Άννα Ν. Από το OmniaTv στις 17/11/2019) τότε ποιά πρέπει να είναι η στάση μας ως κοινωνία;
Αν σημαίνει τουριστικοποίηση και ξεπούλημα οικοδομικών τετραγώνων-φιλέτων από επενδυτές-λαμόγια, αν σημαίνει συρματοπλέγματα, μαντρότοιχους και ιδιωτικοποίσηση ή πολυετή σφράγιση δημόσιων χώρων, αν σημαίνει προσαγωγές σε άτομα που απλά μαγειρεύουν στο δρόμο (όπως συνέβη στον Μιχάλη της κοινωνικής κουζίνας ¨Άλλος Άνθρωπος¨ στις 7/11/2019), αν σημαίνει εισβολές σε καφενεία (όπως συνέβη στο ¨Καφενείο¨ στα Εξάρχεια στις 07/11/2019), αν σημαίνει νυχτερινές εφόδους πάνοπλων αστυνομικών σε χώρους διασκέδασης και ωριαία ομηρία 300 ατόμων για 12 γραμμάρια χασίς, αν σημαίνει εισβολές σε σπίτια χωρίς εντάλματα (όπως έγινε με τον 25χρονο φοιτητή Γιάννη Π. που “απήχθη” έξω από το σπίτι του στις 9μμ στο Χαλάνδρι (!) για τα γεγονότα στην ΑΣΟΕ στις 11/11/2019), αν σημαίνει κλωτσιές στο κεφάλι, βρισίδια και ψεύτικα κατηγορητήρια (όπως συνέβη με την Ειρήνη Ε. και τον Ζήση Σ. στις 17/11/2019 ),αν σημαίνει τραμπουκισμό, εξευτελισμό και ξεγύμνωμα, (όπως συνέβη με τον Λάμπρο Γ. στις 17/11/2019), τότε στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε χώρο, σε κάθε άνθρωπο, που αντιστέκεται με πάθος σε αυτό το “νόμο” και σε αυτή την “τάξη”.
Στη φρίκη ενός κλειστού στρατοπέδου, που συγκεντρώνει, που καταστέλλει, περιορίζει, στιγματίζει και τιμωρεί ό,τι δεν καταλαβαίνει και θεωρεί περιττό, αντιτάσσουμε ένα δημόσιο χώρο ανοιχτό, που κάνει πράξη, στο εδώ και στο τώρα, αυτό που είναι αδύνατο να συλληφθεί. Το ζωντανό και υπαρκτό παράδειγμα που γεννιέται κάθε στιγμή. Είναι αυτό που δεν καταστέλλεται, δεν εκκενώνεται, γιατί το κοινωνικό του αντίκρυσμα μας έχει ήδη ξεπεράσει.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες που θέλουν να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις ζωές τους, και τις ζωές των παιδιών τους.
Αλληλεγγύη στο φοιτητικό κίνημα που υπερασπίζεται το άσυλο χωρίς κομματικές σκοπιμότητες.
Αλληλεγγύη στα μάχιμα μέσα ενημέρωσης που αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της κρατικής μηχανής.
Στην Ελλάδα, και σε όλο τον κόσμο, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
.
